Straat-/pleinvrees (agorafobie)
Carla (begin 30) heeft al een aantal jaren last van straatvrees. Vooral grote lege pleinen zijn afschrikwekkend voor haar. Zij heeft er een gewoonte van gemaakt zich thuis op te sluiten want 'daar is het veilig'. Omdat dit toch niet bevalt, wil ze iets aan haar probleem doen. Haar nek is ook een zwakke plek die vooral opspeelt bij stress.
Al vrij snel in de sessie duikt het beeld op van een leeuw, wat ze in eerste instantie niet tegen me zegt ('wat is dit nu voor raars'). Het blijkt dat ze een man is van een jaar of vijfendertig die in de Romeinse tijd in een arena gedwongen wordt met een leeuw te vechten. De tribunes zitten vol met juichende en schreeuwende mensen. Zijn enige wapen is een stok die hij voor zich houdt in een poging de leeuw van zich af te houden. Uiteraard lukt dit niet: de leeuw slaat zijn tanden in de nek van de man die ter plekke een pijnlijke dood sterft.
Het besef dat ze in het hier-en-nu nooit meer gedwongen zal worden om de ongelijke strijd met een leeuw aan te gaan werkt voor Carla direct al heel bevrijdend. Tegelijk begrijpt ze dat haar straatvrees in feite angst voor arena's is, waarvoor ze dus niet meer bang hoeft te zijn. Als ik haar twee weken later terugzie vertelt ze me dat haar angst - tot haar eigen verbazing - geheel is verdwenen. Ook haar nek voelt veel meer ontspannen aan.
