Faalangst (1)
Femke is een jonge vrouw die o.a. last heeft van een hevige faalangst. Tijdens het intakegesprek brengt ze dit kernachtig onder woorden: 'als ik een fout maak, ben ik alles kwijt'.
Tijdens een sessie gaat ze in eerste instantie terug naar een ervaring in haar jeugd waar haar moeder de zieke hond door de dierenarts laat inslapen. De moeder geeft het zesjarige meisje hiervan de schuld; ze zou 'verkeerde koekjes' voor het dier - wat alles voor het meisje betekent - hebben gekocht. Na deze ervaring te hebben doorgewerkt en het schuldgevoel wat nog steeds aanwezig was, te hebben ontkracht, geef ik haar de suggestie verder terug te gaan in de tijd naar een soortgelijke ervaring.
Er doemt dan het leven op van een jonge vrouw (Marian) die tijdens de Tweede Wereldoorlog samen met haar echtgenoot onderdak biedt aan Joodse onderduikers. Als ze aardappelen gaat kopen voor het gezin maakt ze de fout teveel ineens te kopen, wat de handelaar - die weet dat ze maar met z'n tweeën zijn - achterdochtig maakt. Kennelijk verraadt hij haar, want niet veel later wordt de voordeur ingetrapt door Duitse soldaten die de onderduikers vinden, de straat op sleuren en voor haar ogen doodschieten. Zelf wordt ze meegenomen, indringend ondervraagd en na verloop van tijd ook doodgeschoten. Na haar dood wordt ze liefdevol opgevangen door de gefusilleerde onderduikers. Ook uit deze ervaring heeft ze veel schuldgevoel meegenomen.
Na de sessie vraag ik Femke de woorden 'als ik een fout maak, ben ik alles kwijt' nog een keer te herhalen, waarop ze in lachen uitbarst: 'wat een bespottelijke gedachte, natuurlijk is dat niet zo'.
